Γλώσσα - Ο Παπουτσωμένος Χιονόδρακος - Α΄ Δημοτικού Επ. 36
Καλά μου παιδιά! Γεια σας!
Με λένε Μαρία Κουτσοκέρα, είμαι δασκάλα της έκτης,
αλλά σήμερα θα κάνουμε μάθημα με τα πρωτάκια
και πιο συγκεκριμένα
θα μιλήσουμε για την έκτη ενότητα και τον παπουτσωμένο χιονόδρακο.
Πάμε να δούμε πολύ προσεκτικά μια εικόνα.
Τι παρατηρούμε εδώ; Τι εποχή είναι;
Είναι άνοιξη, έχουν ανθίσει τα λουλούδια;
Σίγουρα όχι. Είναι καλοκαίρι; Έχει ζέστη;
Είναι φθινόπωρο, έχουν πέσει τα φύλλα;
Δεν βλέπω πεσμένα φύλλα.
Άρα, είναι χειμώνας.
Και πώς το ξέρω σίγουρα ότι είναι χειμώνας; Τι έχει;
Έχετε πολύ δίκιο, έχει χιόνι παντού.
Ποιους βλέπουμε σε αυτή την εικόνα;
Μήπως βλέπουμε κάποιους γνωστούς;
Βλέπουμε κάποια παιδιά που παίζουν, και στην άκρη, βλέπουμε και κάποια παιδιά που τα ξέρουμε από το σχολικό μας βιβλίο.
Για να θυμηθούμε, τώρα που δεν βλέπουμε την εικόνα.
Λέτε να έχουν πάει μόνοι τους; Όχι βέβαια, έχουν πάει με τους γονείς τους.
Με τι παίζουν; Τι έχουν φτιάξει;
Βέβαια, παίζουν με το χιόνι, και έχουν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο.
Μήπως θυμόσαστε και κάποιο ζωάκι που το ξέρουμε;
Έχετε πολύ δίκιο, είναι ο Μολύβιος, μπροστά από το χιονάνθρωπο.
Που κάτι ψάχνει; Πάρα πολύ ωραία, θυμόμαστε αρκετά πράγματα από την εικόνα.
Πάμε τώρα, να διαβάσουμε το κείμενο, για να μάθουμε κι άλλες πληροφορίες για αυτή τη σημερινή ιστορία.
Για να διαβάσουμε, λοιπόν, το κείμενό μας.
Ο παπουτσωμένος χιονόδρακος.
Τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο.
Κάνουν τσουλήθρα στο χιόνι.
Μαζί με τους γονείς τους, έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο.
Του έβαλαν μία κατσαρόλα για καπέλο, και μία οδοντόβουρτσα για πίπα.
Του φόρεσαν ένα τσουβάλι, και δύο παλιά παπούτσια.
Έφεραν και μία τσάντα με χρωματιστά πανιά.
Όλοι μαζί, έφτιαξαν με τα πανιά, μία ουρά για τον χιονάνθρωπο.
Μοιάζει με δράκο, είπε η μαμά του Σαμπέρ.
Ναι, είναι ένας παπουτσωμένος χιονόδρακος, είπε γελώντας η Μαρίνα.
Πάμε τώρα, να ξεκλειδώσουμε το κείμενό μας, προτασούλα – προτασούλα.
Τι είναι η πρόταση;
"Πρόταση είναι το όνομά μου. Είμαι μία κουβέντα μόνο.
Από κεφάλαιο ξεκινάω και σε τέλεια τελειώνω.”
Τι παίζουν τα παιδιά; Τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο.
Τι άλλο κάνουν; Κάνουν τσουλήθρα στο χιόνι. Για να συνεχίσουμε.
Τι έφτιαξαν μαζί με τους γονείς τους; Μαζί με τους γονείς τους, έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο.
Τι άλλο του έβαλαν το κεφάλι; Του έβαλαν μια κατσαρόλα για καπέλο, και μια οδοντόβουρτσα για πίπα.
Τι του φόρεσαν; Του φόρεσαν ένα τσουβάλι και δύο παλιά παπούτσια.
Τι άλλο έφεραν; Έφεραν και μια τσάντα με χρωματιστά πανιά.
Τι έφτιαξαν όλοι μαζί; Όλοι μαζί έφτιαξαν με τα πανιά μια ουρά για τον χιονάνθρωπο.
Με τι είπε η μαμά του Σαμπέρ ότι μοιάζει; Μοιάζει με δράκο, είπε η μαμά του Σαμπέρ.
Τι της απάντησε γελώντας η Μαρίνα;
Ναι, είναι ένας παπουτσωμένος χιονόδρακος, της είπε γελώντας.
Για να σας ρωτήσω, τώρα που διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο, αυτές εδώ
αυτά εδώ τα σημαδάκια κάτω-κάτω, μήπως τα θυμόσαστε;
Έχετε πολύ δίκιο, είναι οι παύλες!
Βλέπουμε ότι έχουμε δύο παύλες, γιατί τις χρησιμοποιούμε;
Γιατί έχουμε διάλογο. Κάποιοι μιλάνε μεταξύ τους.
Ποιοι μιλάνε; Η μαμά του Σαμπέρ, έχετε πολύ δίκιο, και η Μαρίνα.
Τι είπε η Μαρίνα; Με τι μοιάζει αυτός ο χιονάνθρωπος;
Μοιάζει με παπουτσωμένο χιονόδρακο.
Για να δούμε αυτές τις λεξούλες τι ακριβώς σημαίνουν.
Παπουτσωμένος χιονόδρακος. Τι δράκος δηλαδή;
Φτιαγμένος από χιόνι. Είναι μία λεξούλα που φτιάχνεται από δύο άλλες λέξεις.
Εδώ φτιάχνεται, από το χιόνι, και το δράκο.
Για πείτε μου μερικές λεξούλες που φτιάχνονται με το χιόνι.
Ο χιονάνθρωπος
Για να σκεφτούμε και άλλη.
Βέβαια, το χιονοπόλεμο!
Είμαι σίγουρη ότι ξέρετε και άλλες.
Τη χιονόμπαλα, βέβαια!
Να σκεφτούμε και άλλες; Βέβαια, τη χιονονιφάδα!
Μπορούμε να βρούμε και άλλη νομίζω.
Τη χιονοθύελλα, βέβαια, έχετε πολύ δίκιο.
Τέλεια! Έτσι βλέπουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε μία μεγάλη λέξη από δύο άλλες μικρότερες.
Εδώ έχουμε το χιόνι, μπορούμε να κάνουμε πολλούς τέτοιους συνδυασμούς.
Πάρα πολύ ωραία. Για πείτε μου, πώς ήταν αυτός ο χιονόδρακος;
Πολύ σωστά, ήταν παπουτσωμένος. Δηλαδή τι φορούσε; Παππούτσια. Για να δούμε λίγο…
Τη λέξη παπούτσι. Ας το βάλουμε στον ενικό, ένα παπούτσι έχουμε.
Για παρατηρήστε…. όχι καλύτερα με άλλο χρώμα.
Για παρατηρήστε αυτά τα δύο γραμματάκια.
Ποια είναι; Είναι το «τ» και το «σ».
Να τα γράψω και κεφαλαία; Βέβαια.
Και τα δύο μαζί λοιπόν, όταν είναι πρώτο το «τ» και δεύτερο το «σ», διαβάζονται με μία φωνούλα «τσου».
«τσ» μικρό, «ΤΣ» μεγάλο.
Για πάμε τώρα, να σκεφτούμε λεξούλες που ξεκινάνε από «τσ».
Έχετε πολύ δίκιο, το τσάι βέβαια!
Αυτοί οι φίλοι πολύ συχνά, πίνουν τσάι.
Θα πάρω κόκκινο να κυκλώνω τους δύο φίλους, που σήμερα είναι οι πρωταγωνιστές μας.
Για να σκεφτούμε και άλλη λεξούλα. Βέβαια, την τσάντα!
Όσο εγώ κυκλώνω, εσείς σκέφτεστε και άλλες λεξούλες.
Την τσουλήθρα, βέβαια, έχετε πολύ δίκιο.
Όλες οι λέξεις που έχω γράψει μέχρι τώρα ξεκινάνε από «τσ».
Για να σας γράψω μία άλλη.
Για να τη διαβάσουμε.
Τσατσάρα. Αυτή η λέξη έχει 2 «τσου», ένα στην αρχή της και ένα στη μέση.
Για να σκεφτούμε κι άλλη λέξη. Την πετσέτα, πολύ σωστά!
Το κόκκινο μου να το κυκλώσω, βέβαια! Έχετε πολύ δίκιο.
Θα βάλω και μία τελευταία, το παπούτσι, θα το ξαναγράψω.
Πάρα πολύ ωραία! Ωραίες οι λέξεις σας.
Πάμε τώρα στο μάθημά μας, που έχει πολλά «τσου».
Αυτοί οι φίλοι έχουν κρυφτεί πολλές φορές. Για να το πάρουμε από την αρχή.
Ο παπουτσωμένος χιονόδρακος.
Την ξέρω πια αυτή τη λέξη.
Για να συνεχίσω προτασούλα-προτασούλα.
Τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο. Δεν υπάρχει κανένα «τσ» κρυμμένο εδώ.
Κάνουν τσουλήθρα στο χιόνι. Βέβαια! Την τσουλήθρα, που μου είπατε πριν.
Μαζί με τους γονείς τους, έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο. Δεν υπάρχει «τσου» εδώ.
Του έβαλαν μία κατσαρόλα.
Σταματάω στην κατσαρόλα γιατί έχει ένα «τσ» εδώ!
Για καπέλο και μία οδοντόβουρτσα. Για κοιτάξτε κι άλλο ένα «τσ» σε μία μεγάλη λέξη.
Του φόρεσαν ένα τσουβάλι, και άλλο «τσ», και δύο παλιά παπούτσια.
Βεβαίως και να κυκλώσουμε το «τσ» από τα παπούτσια! Συνεχίζουμε.
Έφεραν και μία τσάντα, με χρωματιστά πανιά.
Η τσάντα μου ξεκινάει βέβαια από «τσ».
Όλοι μαζί έφτιαξαν, με τα πανιά, μια ουρά για το χιονάνθρωπο.
Δεν υπάρχει «τσ» εδώ.
Μοιάζει με δράκο! Είπε η μαμά του Σαμπέρ.
Ναι, είναι ένας παπουτσωμένος χιονόδρακος! Είπε γελώντας η Μαρίνα.
Ξαναβρίσκω τον παπουτσωμένο χιονόδρακο. Τέλεια μέχρι εδώ, είστε πάρα πολύ καλοί!
Αυτοί οι δύο φίλοι όμως, εκτός από πολύ καλοί φίλοι, είναι και πολύ δίκαιοι!
Έτσι λοιπόν, κάποιες φορές, πάει πρώτο το «τ» και το «σ», και έτσι τα διαβάζω «τσου».
Κάποιες άλλες φορές όμως, αλλάζουν σειρά, και τα φωνάζουμε αλλιώς αυτά τα γραμματάκια.
Σβήνω τις λεξούλες που φτιάχνονται από το χιόνι.
Για να σας μιλήσω για έναν άλλο συνδυασμό.
Τα χωρίζω κιόλας, να μην τα μπερδεύουμε.
Έναν συνδυασμό, μία παρέα που κάνει το «σ» και το «τ», διαφορετική.
Δεν πάει πάντα πρώτα το «τ», μπορεί να πάει πρώτα και το «σ», για να τα γράψω και κεφάλαια.
Πώς θα διαβάζουμε τότε; Όπως τα βλέπουμε:
«Στου». «στ» μικρό, «ΣΤ» μεγάλο. Πρέπει να σας πω ότι το «τσου» και το «στου» το λέμε με τα δόντια μας.
Για πάμε τώρα, να γράψουμε λεξούλες από «στου». Για σκεφτείτε!
Εγώ λέω να ξεκινήσω να ξεκινήσω από το φίλο μου τον Στέλιο.
Για παρατηρήστε λίγο. Βλέπετε ότι εδώ είναι πρώτα το «σ» και μετά το «τ», και τα διαβάζω με τη σειρά που τα βλέπω.
Στέλιος. Γιατί τον έγραψα με κεφαλαίο, αφού δεν είναι πρόταση;
Σαν εκείνες που διάβαζα μέσα στο μάθημά μου.
Έχετε πολύ δίκιο, γιατί είναι όνομα! Όπως όλοι γράφετε το όνομά σας και το επίθετό σας με κεφάλαια,
έτσι γράφουμε και το φίλο μας το Στέλιο!
Για να σκεφτούμε άλλες λεξούλες.
Βέβαια, το στυλό! Έχετε δίκιο!
Και το σταφύλι βέβαια ξεκινάει από «στ».
Για να βρούμε και άλλες. Για σκεφτείτε και άλλες…
Η στάση του λεωφορείου! Βεβαίως, έχετε πολύ δίκιο.
Δεν κύκλωσα όμως αυτή την παρέα, την διαφορετική, το «τ» και το «σ».
Για να σκεφτούμε και άλλες λεξούλες. Τα κάστανα, βέβαια!
Ποια εποχή τρώμε κάστανα; Για σκεφτείτε. Έχετε δίκιο, το χειμώνα!
Για να βρούμε και μία τελευταία λέξη που έχει μέσα της το «στου», όπως τα κάστανα.
Το αστέρι! Να κυκλώσουμε και το «στ».
Για δείτε λίγο προσεκτικά τις λεξούλες που γράψαμε, όσο εγώ ετοιμάζω ένα παιχνίδι που έχουμε να παίξουμε, με αυτούς τους δύο φίλους.
Αυτοί οι δύο φίλοι, το «του» και το «σου» ή αλλιώς το «σου» και το «του», όλο μπερδεύονται στις λέξεις για να μας μπερδέψουν.
Εμείς όμως δεν μπερδευόμαστε, για κοιτάξτε.
Έχουν φτιάξει μερικές λέξεις και μας ζητάνε να τους ξεχωρίσουμε. Κάποιες λέξεις θα μπουν μέσα στο τσουβάλι, οι λέξεις που έχουν «τσου» δηλαδή
και οι άλλες λεξούλες θα μπουν μέσα στο στεφάνι, δηλαδή λεξούλες που έχουν «στου».
Για πάμε στην πρώτη λέξη. Φούστα. Που θα το βάλω; Στο στεφάνι.
Συνεχίζουμε. Επόμενη λέξη είναι το κοστούμι, «στ» και εδώ.
Άρα το κοστούμι, θα το γράψω μαζί με τη φούστα, στο στεφάνι. Για να συνεχίσουμε.
Βαλίτσα, βλέπω ότι έχει «τσ». Άρα θα τη γράψω στο τσουβάλι.
Τέλεια, συνεχίζουμε παιδιά. Επόμενη λέξη οι κάλτσες. Και άλλο «τσου», όπως είχα και στη βαλίτσα.
Άρα θα τη βάλω και αυτή στο «τσουβάλι».
Για κοιτάξτε λίγο τις δύο τελευταίες λέξεις μαζί. Μοιάζουν πολύ!
Είναι η πίτσα, και μετά είναι η πίστα. Μας μπερδεύουν πολύ μερικές φορές αυτά τα δύο γραμματάκια.
Για να πάμε με τη σειρά. Πάμε στην πίτσα. Βλέπουμε ότι έχει «τσ» άρα τη γράφουμε στο τσουβάλι.
Ενώ τη φίλη μας την πίστα, που έχει «στ» θα γράψουμε στο στεφάνι.
Ήσασταν τα καλύτερα πρωτάκια του κόσμου!
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια!
