×

Vi använder kakor för att göra LingQ bättre. Genom att besöka sajten, godkänner du vår cookie-policy.

image

Incerti autoris "Historia Apollonii Regis Tyri", Pars III, 1

Pars III, 1

Cum haec agerentur, venit AppoIIonius, xiv anno jam transacto, ad domum Stranguilionis et Dyonisiadis ad civitatem Tharsim. Quem cum vidisset Stranguilio, perrexit rapido cursu dixitque uxori suae Dyonisiadae:

Dixisti Apollonium naufragum esse mortuum; ecce venit ad repetendam filiam! Ecce, quid dicturi sumus pro jilia?

Et illa: Miser vir et ego conjux accipiamus vestes lugubres, perfundamus lacrimas et credet nobis, quod filia ejus naturali morte defuncta est.

Cum haec ita agerentur, intravit Apollonius; ut vero vidit eos lugubri veste indutos, ait:

Quare in adventu meo funditis lacrimas? Credo, quod istae lacrimae non sunt vestrae, sed meae.

Ait mulier nequam: Utinam ad aures tuas alius et non ego aut conjux meus diceret, quod jam dicam! Tharsia tua filia subito defuncta est.

Apollonius haec audiens, totum corpus ejus contremuit, diuque defixus stetit. Tandem resumpto spiritu intuens mulierem ait: O mulier, si filia mea defuncta est, ut dicis, numquid et pecunia ac vestes simulque perierunt!

At illa: Aliquae sunt, aliquae perierunt.

Et dixerunt: Crede nobis, quia credidimus, quod filiam venientem invenires, et ut scias, nos non esse mentitos, habemus testimonium; cives enim nostri memores beneficiorum tuorum in proximo litore ex aere collato filiae tuae motiumentum fecerunt, quod potes videre.

ApoIIonius credens, eam esse defunctam, ad famulos ait:

ToIIite haec, famuli, et ferte ad navem! Ego vadam ad filiae meae monumentum.

Legit titulum sicut superius est scriptum. Stetit quasi extra se, maledicens oculos proprios et ait:

O crudeles oculi, filiae meae non potuistis lacrimas fundere!

Hiis dictis ad navem perrexit et ait famulis suis:

Prohicite me, queso, in profunditatem maris! Cupio enim in undis exhalare spiritum.

Et dum prosperis navigat Tyrum, reversus subito, mutatum est pelagus et per diversa maris discrimina naves jactabantur; omnibus autem deum rogantibus ad Machilenam civitatem, in qua erat filia sua Tharsia, venerunt; gubernator autem cum omnibus magnum plausum dedit.

Ait AppoIIonius: Quis sonus hilaritatis aures meas percussit?

Ait gubernator: Gaude, domine, quia hodie natalitia celebrantur!

Apollonius ingemuit et ait: Et omnes diem festum celebrent praeter me; sufficiat famulis meis poena mea ac dolor, dono eis x aureos, et emant, quae voluerint, et diem festum celebrant, et quicumque vocaverit me vel gaudium mihi fecerit, crura illorum frangi jubeo.

Dispensator itaque necessaria tulit et rediit ad navem. Cum igitur omnibus navibus navis Apollonii honoratior esset, cum magno convivio ceteris melius celebrant nautae Apollonii. Athenagora, qui Tharsiam diligebat, juxta navem in litore ambulabat, vidit navem AppoIIonii et ait:

Ecce, amici, navis ista mihi pIacet, quam video decenter esse paratam.

Nautae, ut audiunt suam navem laudari, dixerunt ei:

O domine, rogamus, in navem nostram ascendatis!

Et ille: Mihi placet.

Ascendit et libenti cmiino discubuit, posuitque decem aureos in mensa et ait:

Ecce non frustra me invitaveritis!

Et dixerunt: Domine, regratiamur vobis.

Cum auteni princeps vidisset omnes discumbentes, ait:

Quis est dominus navis?

Ait gubernator: Dominus navis in luctu moratur; jacet inferius et mori optat in mari, conjugem perdidit et filiam in terra aliena.

Athenagora ait uni servo Ardalio nomine:

Dabo tibi duos aureos; tantum descende et dic ei: Rogat te princeps civitatis hujus, procede de tenebris ad lucem!

Ait juvenis: Non possum aureis tuis crura reparare. Quaere alium, quia jussit, quicumque eum appellaverit, crura ejus frangantur.

Athenagora ait: Hanc legem vobis constituit, non mihi; ego autem descendam ad eum. Dicito mihi, quomodo vocatur.

At illi: Apollonius.

Audito hoc nomine, ait intra se: Et Tharsia appellavit patrem suum Apollonium!

Descendit ad eum; quem ut vidit barba prolixa, caput squalidum, submissa voce dixit:

Ave, Apolloni!

Apollonius ut audivit, putans se ab aliquo servorum appellari, turbulento vultu respiciens vidit ignotum hominem, honestum et decorum, siluit.

Ait ei princeps: Scio, te mirari, quod ego ignotus te appellavi. Disce, quia princeps sum hujus civitatis, Athenagora nomine; descendi ad litus naves contuendas; inter cetera vidi navem tuam decenter ornatam et amavi aspectum suum; invitatus eram a nautis tuis, ideo ascendi et libenti animo discubui; inquisivi doniinum navis, quem dixerunt in luctu grandi esse; propter quod ad te descendi, ut te de tenebris producerem ad lucem; spero, quia dabit tibi deus post luctum gaudium.

Apollonius levavit caput et dixit: Quis es, domine, vade in pace; ego autem non suni dignus epulari , et ideo amplius vivere nolo.

Athenagora confusus ascendit in superiori navis et dixit:

Non valeo persuadere domino vestro, ut ad lucem exeat; quid faciam, ut revocem a proposito mortis?

Vocavit unum de pueris suis et ait: Vade ad lenonem et roga eum, ut mittat ad me Tharsiam; habet enim sapienciam et sermonem suavem; poterit eum forsitan exhortari, ne talis taliter moriatur.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Pars III, 1 Part|three Teil III, 1 Partie III, 1 Parte III, 1 Bölüm III, 1 Part III, 1

Cum haec agerentur, venit AppoIIonius, xiv anno jam transacto, ad domum Stranguilionis et Dyonisiadis ad civitatem Tharsim. When|these things|were being done|he came|Apollonius|fourteenth|year|already|having been completed|to|the house|of Stranguilio|and|of Dyonisias|to|the city|of Tharsus ||||アポロニウス||||経過|||||||| これらが行われている時、アポロニウスは14年がすでに過ぎ去った後、ストランギリオンとディオニシアディスの家に、タルサの街に来た。 While these things were happening, Apollonius came, fourteen years having now passed, to the house of Stranguilio and Dyonisiada in the city of Tarsus. Quem cum vidisset Stranguilio, perrexit rapido cursu dixitque uxori suae Dyonisiadae: Whom|when|had seen|Stranguilio|he continued|swift|course|and he said|to his wife|his|Dyonisiada ||||||速さ||妻|| ストランギリオンが彼を見たとき、彼は急いで走り去り、妻のディオニシアダに言った: When Stranguilio saw him, he ran quickly and said to his wife Dyonisiada:

Dixisti Apollonium naufragum esse mortuum; ecce venit ad repetendam filiam! You said|Apollonius|shipwrecked man|to be|dead|behold|he comes|to|recover|daughter ||||||||取り戻すために| 君はアポロニウスが溺れて死んだと言った; ほら、彼は娘を取り戻しに来た! You said that Apollonius, the shipwrecked man, was dead; behold, he has come to reclaim his daughter! Ecce, quid dicturi sumus pro jilia? Behold|what|we will say|we are|for|jilia |||||子孫 Ecco, che diremo di Jilia? さあ、私たちは何を言おうとしているのか? Look, what shall we say for our daughter?

Et illa: Miser vir et ego conjux accipiamus vestes lugubres, perfundamus lacrimas et credet nobis, quod filia ejus naturali morte defuncta est. And|she|wretched|man|and|I|spouse|let us receive|garments|mourning|let us pour|tears|and|will believe|us|that|daughter|his|natural|death|deceased|is ||||||配偶者||||流す||||||||自然の||亡くなった| そして彼女は言った:哀れな男、私と君は喪服を身につけ、涙を流そう。そして彼は私たちが彼女の自然死で亡くなったことを信じるだろう。 And she said: "Wretched man, and I, his wife, let us take on mourning garments, let us pour out tears, and he will believe us that his daughter has died a natural death."

Cum haec ita agerentur, intravit Apollonius; ut vero vidit eos lugubri veste indutos, ait: When|these|thus|were being done|entered|Apollonius|as|truly|saw|them|mournful|clothing|dressed|said |これら|||||||||悲しい||| このように事が進んでいるとき、アポロニウスが入ってきた。彼が彼らが悲しげな衣装を着ているのを見たとき、彼は言った: While these things were being done, Apollonius entered; and when he saw them dressed in mourning clothes, he said:

Quare in adventu meo funditis lacrimas? Why|in|coming|my|do you pour out|tears ||||泣いている| なぜ私の到来に涙を流しているのですか? "Why are you pouring out tears at my arrival?" Credo, quod istae lacrimae non sunt vestrae, sed meae. I believe|that|these|tears|not|are|yours|but|mine 私は、これらの涙はあなたのものではなく、私のものであると信じます。 "I believe that these tears are not yours, but mine."

Ait mulier nequam: Utinam ad aures tuas alius et non ego aut conjux meus diceret, quod jam dicam! She says|woman|worthless|I wish|to|ears|your|another|and|not|I|or|spouse|my|would say|what|already|I will say |||I wish||耳|||||||||||| Disse la donna malvagia: Vorrei che qualcun altro e non io o il mio sposo dicesse alle tue orecchie quello che sto per dire! 不実な女が言った:他の誰かがあなたの耳に、私や私の配偶者ではなく、私が今言うことを言ってくれればいいのに! The wicked woman said: "I wish that another and not I or my husband were saying what I am about to say!" Tharsia tua filia subito defuncta est. Tharsia|your||suddenly|deceased|is あなたの娘タルシアは突然亡くなりました。 Your daughter Tharsia has suddenly died.

Apollonius haec audiens, totum corpus ejus contremuit, diuque defixus stetit. Apollonius|these|hearing|whole|body|his|trembled||fixed|stood ||||||||呆然とした| アポロニウスはこれを聞いて、彼の全身が震え、長い間ぼんやりと立ち尽くしていました。 Hearing this, Apollonius trembled all over, and stood fixed for a long time. Tandem resumpto spiritu intuens mulierem ait: O mulier, si filia mea defuncta est, ut dicis, numquid et pecunia ac vestes simulque perierunt! Finally|having regained|breath|looking at|woman|he said|O|woman|if|daughter|my|deceased|is|as|you say|surely not|and|money|and|clothes|at the same time|perished |再び言う|||||||||||||||||||同時に| ついに息を吹き返し、女性を見て言いました: おい、もし私の娘が亡くなったのなら、君が言うように、金や衣服も一緒に失ったのだろうか! Finally, regaining his breath, he looked at the woman and said: O woman, if my daughter is dead, as you say, did money and clothes perish at the same time!

At illa: Aliquae sunt, aliquae perierunt. But|those|Some|are|others|perished ||いくつか||| But she said: Some are there, some have perished.

Et dixerunt: Crede nobis, quia credidimus, quod filiam venientem invenires, et ut scias, nos non esse mentitos, habemus testimonium; cives enim nostri memores beneficiorum tuorum in proximo litore ex aere collato filiae tuae motiumentum fecerunt, quod potes videre. And|they said|Believe|us|because|we believed|that|daughter|coming|you would find|and|so that|you know|we|not|to be|liars|we have|testimony|citizens|for|our|mindful|of benefits|your|on|nearest|shore|from|air|contributed||your||they made|which|you are able|to see ||信じて||||||来る|見つける|||||||嘘をつくこと||||||||||||||寄付された金||||||| そして彼らは言った: 私たちを信じてください、私たちは信じたからです。あなたの娘が来るのを見つけるでしょう。そして、私たちが嘘をついていないことを知るために、私たちは証拠を持っています。実際、私たちの市民はあなたの利益を思い出し、近くの海岸であなたの娘のために寄付を集め、その運動をしました。それを見ることができます。 And they said: Believe us, for we believed that you would find your daughter coming, and to show you that we are not lying, we have evidence; for our citizens, remembering your kindnesses, have made a monument for your daughter from the bronze collected on the nearby shore, which you can see.

ApoIIonius credens, eam esse defunctam, ad famulos ait: Apollonius|believing|her|to be|dead|to|servants|said アポリオニウス||||||| アポリニウスは彼女が亡くなったと信じて、召使いたちに言った: Apollonius, believing her to be dead, says to his servants:

ToIIite haec, famuli, et ferte ad navem! Take|these|servants|and|carry|to|ship to the|||||| これを持ち去れ、召使いたちよ、そして船に運べ! "Take this, servants, and carry it to the ship!" Ego vadam ad filiae meae monumentum. I|will go|to|daughter|my|tomb |行く|||| 私は娘の墓に行きます。 "I am going to my daughter's tomb."

Legit titulum sicut superius est scriptum. He reads|title|as|above|it is|written |||上記の|| タイトルは上に書かれている通りです。 He reads the inscription as it is written above. Stetit quasi extra se, maledicens oculos proprios et ait: He stood|as if|outside|himself|cursing|eyes|his own|and|said ||||||自分の|| 彼はまるで自分以外にいるかのように立ち、自分の目を呪い、言った: He stood as if outside himself, cursing his own eyes and said:

O crudeles oculi, filiae meae non potuistis lacrimas fundere! O|cruel|eyes|daughters|my|not|you were able|tears|to shed ||||||あなたたちはできなかった|| おお、残酷な目よ、私の娘たちよ、涙を流すことができなかったのか! O cruel eyes, you could not shed tears for my daughters!

Hiis dictis ad navem perrexit et ait famulis suis: Having said these things|words|to|ship|he/she/it proceeded|and|said|servants|his own これらの言葉を言って、彼は船に向かい、彼の召使たちに言った: Having said this, he went to the ship and said to his servants:

Prohicite me, queso, in profunditatem maris! throw away|me|I beg|into|the depth|of the sea ||チーズ||| どうか、私を海の深みに投げ入れてください! Throw me, I beg you, into the depths of the sea! Cupio enim in undis exhalare spiritum. I desire|for|in|the waves|to exhale|spirit 欲望||||| 私は波の中で息を吐きたい。 For I wish to exhale my spirit in the waves.

Et dum prosperis navigat Tyrum, reversus subito, mutatum est pelagus et per diversa maris discrimina naves jactabantur; omnibus autem deum rogantibus ad Machilenam civitatem, in qua erat filia sua Tharsia, venerunt; gubernator autem cum omnibus magnum plausum dedit. And|while|prosperous|sails|to Tyre|having turned back|suddenly|changed|was|sea|and|through|various|of the sea|dangers|ships|were tossed|to all|however|god|praying|to|Machilena|city|in|which|was|daughter|his|Tharsia|they came|the helmsman|however|with|all|great|applause|gave ||繁栄|||||変わった||||||海の|海の境界||揺れ動かされていた||||神々に頼んで||||||||||||||||拍手| そして、順調にティルスに向かって航海していると、突然戻ってきて、海が変わり、さまざまな海の危機で船が翻弄された。しかし、すべての神々に助けを求めてマキレナの街に来た。そこには彼の娘タルシアがいた。船の操縦士は皆と共に大きな拍手を送った。 And while he was sailing prosperously to Tyre, suddenly turned back, the sea was changed and the ships were tossed through various dangers of the sea; however, all prayed to the gods and came to the city of Machilena, where his daughter Tharsia was; the helmsman, however, gave a great applause with all.

Ait AppoIIonius: Quis sonus hilaritatis aures meas percussit? He said|Apollonius|Who|sound|of laughter|ears|my|struck ||||楽しさの||| アポロニウスは言った:どの喜びの音が私の耳を打ったのか? Apollonius said: What sound of joy has struck my ears?

Ait gubernator: Gaude, domine, quia hodie natalitia celebrantur! said|the governor|Rejoice|lord|because|today|birthday|are celebrated ||||||誕生日| 知事は言った: 喜べ、主よ、今日は誕生日が祝われるから! The governor said: Rejoice, my lord, for today is a celebration!

Apollonius ingemuit et ait: Et omnes diem festum celebrent praeter me; sufficiat famulis meis poena mea ac dolor, dono eis x aureos, et emant, quae voluerint, et diem festum celebrant, et quicumque vocaverit me vel gaudium mihi fecerit, crura illorum frangi jubeo. Apollonius|groaned|and|said|And|all|day|festival|celebrate|except|me|may suffice|to the servants|my|punishment|my|and|pain|I give|to them|ten|gold coins|and|they may buy|whatever|they may wish|and|day|festival|they celebrate|and|whoever|calls|me|or|joy|to me|does|legs|of them|to be broken|I order |||||||祭日|祝う|||||||||||それら||||買う|||||||||呼ぶ||||||脚||折れさせる| アポロニウスはため息をつき、言った: 私以外は皆、祭日を祝え;私の罰と痛みは、私の使者たちに十分だ、彼らに金貨10枚贈り、それで彼らが欲しいものを買い、祭日を祝え、そして私を呼ぶ者や私に喜びを与える者の足を折れと命じる。 Apollonius groaned and said: And let everyone celebrate the feast except for me; let my punishment and pain suffice for my servants, give them ten gold coins, and let them buy whatever they wish, and celebrate the feast, and whoever calls me or brings me joy, I command that their legs be broken.

Dispensator itaque necessaria tulit et rediit ad navem. The steward|and so|the necessary items|he brought|and|he returned|to|the ship 配給者|したがって||持ってきた|||| したがって、管理者は必要な物を持ち、船に戻った。 Therefore, the steward brought the necessary items and returned to the ship. Cum igitur omnibus navibus navis Apollonii honoratior esset, cum magno convivio ceteris melius celebrant nautae Apollonii. When|therefore|all|ships|ship|of Apollonius|more honored|was|with|great|feast|others|better|celebrate|sailors|of Apollonius |||||アポロニウス|||||||||| したがって、すべての船の中でアポロニウスの船が最も尊ばれるため、アポロニウスの水夫たちは他の人たちよりも盛大な宴会を開催しました。 Since among all the ships, Apollonius's ship was more honored, the sailors of Apollonius celebrated the feast better with a great banquet. Athenagora, qui Tharsiam diligebat, juxta navem in litore ambulabat, vidit navem AppoIIonii et ait: Athenagoras|who|Tharsis|loved|near|ship|on|the shore|was walking|saw|ship|of Apollonius|and|said |||愛していた|||||歩いていた||||| タルシスを愛していたアテナゴラスは、岸の船の近くを歩いていて、アポロニウスの船を見て言った: Athenagoras, who loved Tharsia, was walking by the ship on the shore, saw the ship of Apollonius and said:

Ecce, amici, navis ista mihi pIacet, quam video decenter esse paratam. Behold|friends|ship|that|to me|pleases|when|I see|decently|to be|prepared ||||||||適切に|| 見よ、友よ、この船は私にとって好ましい、私はこの船がきちんと準備されているのを見ている。 Look, friends, this ship pleases me, which I see is decently prepared.

Nautae, ut audiunt suam navem laudari, dixerunt ei: The sailors|when|they hear|their|ship|being praised|they said|to her ||聞く||||| 船乗りたちが自分の船が賞賛されているのを聞くと、彼らは彼に言った: The sailors, when they heard their ship praised, said to him:

O domine, rogamus, in navem nostram ascendatis! O|lord|we ask|into|ship|our|may you board |||||私たちの船| おお主よ、お願いです、私たちの船に乗ってください! O master, we ask you to board our ship!

Et ille: Mihi placet. And|he|to me|is pleasing 彼は言った: 私はそれが好きです。 And he: I like it.

Ascendit et libenti cmiino discubuit, posuitque decem aureos in mensa et ait: He ascended|and|willingly|dining|reclined|and he placed|ten|gold coins|on|the table|and|he said |||||置いた|||||| 彼は立ち上がり、喜んで食卓につき、十枚の金貨をテーブルに置いて言った: He ascended and gladly reclined at the table, and placed ten gold coins on the table and said:

Ecce non frustra me invitaveritis! Behold|not|in vain|me|you (plural) have invited ||||招待するだろう ご覧なさい、無駄に私を招待したわけではありません! Behold, you have not invited me in vain!

Et dixerunt: Domine, regratiamur vobis. And|they said|Lord|we thank|you |||感謝します| 彼らは言った:主よ、感謝いたします。 And they said: Lord, we thank you.

Cum auteni princeps vidisset omnes discumbentes, ait: When|however|the prince|had seen|all|reclining|he said |しかし||||座っている人々| しかし、王子がすべての者が座っているのを見たとき、彼は言った: But when the prince saw all those reclining, he said:

Quis est dominus navis? Who|is|master|of the ship 船の主人は誰ですか? Who is the master of the ship?

Ait gubernator: Dominus navis in luctu moratur; jacet inferius et mori optat in mari, conjugem perdidit et filiam in terra aliena. The governor said|governor|The master|ship|in|grief|lingers|he lies|below|and|to die|wishes|in|the sea|wife|he lost|and|daughter|in|land|foreign ||||||滞在する||下に|||||||||||| 船の操縦士は言った:船の主人は悲しみに沈んでいる;彼は下に横たわり、海で死ぬことを望んでいる。彼は妻を失い、異国の地で娘を失った。 The captain says: The lord of the ship lingers in mourning; he lies below and wishes to die in the sea, having lost his wife and daughter in a foreign land.

Athenagora ait uni servo Ardalio nomine: Athenagoras|said|to one|servant|Ardalio|named ||||アルダリオ| アテナゴラスは「アルダリオという名前の一人の召使いに言った: Athenagoras says to a certain servant named Ardalio:

Dabo tibi duos aureos; tantum descende et dic ei: Rogat te princeps civitatis hujus, procede de tenebris ad lucem! I will give|to you|two|gold coins|only|descend|and|say|to him|He asks|you|prince|of the city|this|come forth|from|darkness|to|light ||二つ||||||||||||進め|||| 君に二つの金貨をあげる。だから、降りて行って、彼に言いなさい:この町の首長が君に頼んでいる、暗闇から光の中に出て来なさい!」 I will give you two gold coins; just go down and tell him: The prince of this city asks you, come out of the darkness into the light!

Ait juvenis: Non possum aureis tuis crura reparare. He says|young man|Not|I can|golden||legs|repair |||||||修復する 若者は言った:「君の金貨で私は足を直すことはできない。」 The young man says: I cannot repair your legs with your gold. Quaere alium, quia jussit, quicumque eum appellaverit, crura ejus frangantur. Seek|another|because|he ordered|whoever|him|calls|legs|his|may be broken |別のもの|||||||| 他の人を探せ、なぜなら彼を呼んだ者がいれば、彼の脚は折れるように命じたからだ。 Seek another, for he has commanded that whoever calls him, his legs shall be broken.

Athenagora ait: Hanc legem vobis constituit, non mihi; ego autem descendam ad eum. Athenagoras|says|This|law|to you|established|not|to me|I|however|will descend|to|him アテナゴラスは言う: この法律をあなたたちに定めたのは私ではなく、私は彼のもとに降りるだろう。 Athenagoras says: He established this law for you, not for me; however, I will go down to him. Dicito mihi, quomodo vocatur. Tell|me|how|is called |||呼ばれる 私に教えて、どう呼ばれているのか。 Tell me, what is his name?

At illi: Apollonius. But|to them|Apollonius さて、彼はアポロニウスだ。 But they said: Apollonius.

Audito hoc nomine, ait intra se: Et Tharsia appellavit patrem suum Apollonium! Hearing|this|name|he said|within|himself|And|Tharsis|called|father|his|Apollonius ||||||||呼んだ||| この名前を聞いて、彼は内心で思った:タルシスは彼の父アポロニウスを呼んだ! Hearing this name, he said to himself: And the Tharsian called his father Apollonius!

Descendit ad eum; quem ut vidit barba prolixa, caput squalidum, submissa voce dixit: He descended|to|him|whom|when|he saw|beard|long|head|dirty|low|voice|he said ||||||ひげ|||||| 彼のところに降りて行った。彼を見て、彼は長いひげとボロボロの頭を持っているのを見て、低い声で言った: He went down to him; and when he saw him with a long beard, a filthy head, he said in a low voice:

Ave, Apolloni! Hail|Apollonius こんにちは、アポローニ! Hail, Apollonius!

Apollonius ut audivit, putans se ab aliquo servorum appellari, turbulento vultu respiciens vidit ignotum hominem, honestum et decorum, siluit. Apollonius|when|heard|thinking|himself|by|someone|of the servants|to be called|with a troubled|face|looking back|saw|unknown|man|honorable|and|decent|remained silent |||||||奴隷たち||||||||立派な||品位|黙った All'udire Apollonio, pensando di essere chiamato da uno dei servi, alzò lo sguardo con espressione turbata e vide un uomo sconosciuto, onesto e dignitoso, e tacque. アポローニウスは、自分が誰かの召使いに呼ばれたと思い、動揺した表情で振り返ると、知らない男を見た。その男は堂々としていて美しかったので、アポローニウスは黙ってしまった。 When Apollonius heard this, thinking he was being called by one of the servants, he turned with a troubled face and saw an unknown man, honorable and handsome, and he fell silent.

Ait ei princeps: Scio, te mirari, quod ego ignotus te appellavi. He says|to him|prince|I know|you|to wonder|because|I|unknown|you|called ||||||||||呼んだ 王は彼に言った:私は知らないあなたが私を呼んだことに驚いていることを知っています。 The prince said to him: I know you are surprised that I, a stranger, have called you. Disce, quia princeps sum hujus civitatis, Athenagora nomine; descendi ad litus naves contuendas; inter cetera vidi navem tuam decenter ornatam et amavi aspectum suum; invitatus eram a nautis tuis, ideo ascendi et libenti animo discubui; inquisivi doniinum navis, quem dixerunt in luctu grandi esse; propter quod ad te descendi, ut te de tenebris producerem ad lucem; spero, quia dabit tibi deus post luctum gaudium. Learn|because|chief|I am|of this|city|Athenagoras|by name|I descended|to|shore|ships|to be examined|among|other things|I saw|ship|your|decently|adorned|and|I loved|appearance|its|invited|I was|by|sailors|your|therefore|I boarded|and|willingly|in spirit|I reclined|I inquired|master|of the ship|whom|they said|in|mourning|great|to be|on account of|which|to|you|I descended|in order to|you|from|darkness|I might bring forth|to|light|I hope|that|he will give|to you|God|after|mourning|joy 学べ||||||||||||船の争い||||||||||外観||招待された||||||乗り込んだ||||横たわった|私は尋ねた|ドニウム||||||大きな||||||降りた|||||引き出す|||||神が与える||||悲しみ| 学べ、私はこの都市の首領、アテナゴラスという名である; 船を見に岸に降りた; その中で、私はあなたの船が見事に装飾されているのを見て、その姿を愛した; 船の乗組員に招待されたので、私は乗り込み、喜んで横たわった; 船のドニムについて尋ねたが、彼らは大きな悲しみにあると言った; そのため、私はあなたのもとに降りて、あなたを暗闇から光へ導くために来た; あなたに神が悲しみの後に喜びを与えてくださることを願う。 Learn that I am the prince of this city, named Athenagoras; I came down to the shore to look at the ships; among other things, I saw your ship, elegantly adorned, and I loved its appearance; I was invited by your sailors, so I boarded and reclined with a willing heart; I inquired about the master of the ship, whom they said was in great mourning; for this reason, I came down to you, to bring you from darkness into light; I hope that God will give you joy after your mourning.

Apollonius levavit caput et dixit: Quis es, domine, vade in pace; ego autem non suni dignus epulari , et ideo amplius vivere nolo. Apollonius|lifted|head|and|said|Who|are|lord|go|in|peace|I|however|not|am|worthy|to feast|and|therefore|longer|to live|I do not want ||||||||||||||||宴に招かれる||||| アポロニウスは頭を上げて言った: 君は誰だ、主よ、安らかに行け; しかし、私は食事をするに値しないので、これ以上生きたくない。 Apollonius raised his head and said: Who are you, sir? Go in peace; however, I am not worthy to feast, and therefore I do not wish to live any longer.

Athenagora confusus ascendit in superiori navis et dixit: Athenagoras|confused|ascended|in|upper|ship|and|said ||||上部の||| アテナゴラスは戸惑って上の船に上がり、言った: Athenagoras, confused, ascended to the upper part of the ship and said:

Non valeo persuadere domino vestro, ut ad lucem exeat; quid faciam, ut revocem a proposito mortis? I do not|am able|to persuade|master|your|to|to|light|he may go out|what|shall I do|to|recall|from|purpose|of death ||||||||||||引き戻す||目的| あなたの主人を説得する価値はない。彼が光のもとに出てくるように、私はどうすればよいのか?死の目的から彼を引き戻すためには? I cannot persuade your master to come out into the light; what should I do to dissuade him from his intention of death?

Vocavit unum de pueris suis et ait: Vade ad lenonem et roga eum, ut mittat ad me Tharsiam; habet enim sapienciam et sermonem suavem; poterit eum forsitan exhortari, ne talis taliter moriatur. He called|one|from|boys|his|and|he said|Go|to|pimp|and|ask|him|to|send|to|me|Tharsis|he has|for|wisdom|and|speech|sweet|he will be able|him|perhaps|to be encouraged|not|such|in such a way|he dies ||||||||||||||||||||||||助けることができる||おそらく||||そのように|死ぬ 彼は自分の少年の一人を呼び寄せて言った。「売春宿に行って、私のところにタルシアムを送ってくれるように頼んできなさい。彼は知恵と優雅な言葉を持っている。彼がそういう形で死ぬことがないように、彼を励ますことができるかもしれない。」 He called one of his boys and said: Go to the pimp and ask him to send Tharsia to me; for she has wisdom and sweet speech; perhaps she will be able to encourage him not to die in such a manner.

SENT_CWT:AFkKFwvL=6.21 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.29 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=70 err=0.00%) translation(all=58 err=0.00%) cwt(all=743 err=0.67%)