Manifest Komunistyczny - 4
Rozdział 4. Stanowisko komunistów wobec rozmaitych partii opozycyjnych z książki Manifest komunistyczny.
Nagranie LibriVox. Wszystkie nagrania LibriVox należą do domeny publicznej.
Więcej informacji o nagraniach lub wolontariacie na stronie LibriVox.org.
Rozdział 2 określa już sam przez się stosunek komunistów do istniejących partii robotniczych,
a więc stosunki ich do czartystów w Anglii oraz do stronnictwa reform agrarnych w Ameryce Północnej.
Kierunki te walczą wprawdzie w imię najbliższych celów i interesów klas panujących,
ale zarazem reprezentują we współczesnym ruchu i jego przyszłość.
We Francji komuniści łączą się z socjalistyczno-demokratyczną partią
przeciw konserwatywnej i radykalnej burżuazji.
Nie wyrzekają się jednak z racji tego sojuszu prawa do krytycznej oceny frazesów i iluzji przekazanych przez rewolucyjną tradycję.
W Szwajcarii popierają oni radykałów, nie zapominając, że stronnictwo to składa się z elementów sprzecznych,
a mianowicie demokratycznych socjalistów, francuskiej szkoły oraz przedstawicieli radykalnej burżuazji.
W Polsce komuniści popierają partię, która w agrarnej rewolucji widzi warunek odzyskania niezależności narodowej,
a więc partię, co krakowską insurekcją 1846 roku do życia powołała.
W Niemczech, skoro tylko burżuazja występuje rewolucyjnie, stronnictwo komunistyczne walczy z nią wspólnie przeciw absolutnej monarchii,
feudalnej własności ziemskiej i małomieszczeństwu.
Nie wolno wszakże komunistom w robotach swoich ani na chwilę zapominać o konieczności wyrabiania wśród robotników
możliwie jasnej świadomości wrogiego antagonizmu między burżuazją a proletariatem.
Koniecznym to jest, aby społeczne i polityczne warunki, jakie panowanie burżuazji sprowadzi,
dostarczyły proletariatowi takąż samą broń przeciw burżuazji,
aby po zwalczeniu klas reakcyjnych można było natychmiast walkę przeciw burżuazji rozpocząć.
Na Niemcy komuniści zwracają szczególną uwagę, gdyż znajdują się one w przedadniu rewolucji burżuazyjnej,
ponieważ zaś przewrót ten warunkowany będzie przez postępy cywilizacji i przez nierównie większy rozwój proletariatu
niż to było w Anglii w wieku XVII i we Francji w XVIII,
przy czym prze to burżuazyjna rewolucja niemiecka może być tylko przed burzą rewolucji proletariatu.
Jednym słowem, komuniści popierają wszędzie wszelki rewolucyjny ruch
przeciw istniejącym stosunkom społecznym i politycznym.
We wszystkich wszakże tych ruchach podnoszą oni kwestię własności jako kwestię zasadniczą ruchu,
nie bacząc na to, czy formy tej własności są mniej lub więcej rozwinięte.
Komuniści pracują wreszcie wszędzie nad połączeniem i porozumieniem się w stronnictw demokratycznych wszystkich krajów.
Komuniści zanigodne uważają ukrywać swoje poglądy i zamiary.
Wyznają oni otwarcie, że ich cele dopięte będą jedynie przez gwałtowny przewrót całego dotychczasowego ustroju społecznego.
Niech drżą klasy panujące przed rewolucją komunistyczną.
Proletariat nie ma w niej do stracenia nic, prócz więzów swoich, a zdobyć może świat cały.
Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!